De eerste safari's

Dag 2: op zoek naar wild

Onze eerste zoektocht naar wild begonnen we allesbehalve wild. Dit was louter te wijten aan het gegeven dat we om 06.15 klaar moesten staan met niet meer dan een kop koffie of thee in onze maag en dat de temperatuur rondom het vriespunt lag. In een open jeep geeft dat zo z'n eigen nadelen. Ondanks dat begonnen we vol enthousiasme aan de eerste tocht. Jimmy, onze ranger, leidde ons over een bergpas waar de 4X4 hard nodig bleek. Waar je wellicht bang zou kunnen zijn voor de wilde dieren in het park, was al snel duidelijk dat de weg ernaar toe ook niet ongevaarlijk was. Het is voor jullie auteur moeilijk in woorden te vatten (behalve door te zeggen "je had er bij moeten zijn") maar alleen de geuren, het landschap en de kleuren waarmee de opgaande zon dat landschap kleurden waren de trip al waard. Werkelijk adembenemend. Uit de jeep stegen dan ook zeer regelmatig woorden op als weet je hoe gaaf, vet, cool en niet normaal op.
En nog hadden we amper een dier gezien. Ik hoef dus niet te zeggen wat ons overkwam toen we giraffen, koedoes (kudu's?), apen, impala's, jakhalzen,klipspringers hartenbeesten, gnoes en zebra's zomaar in het wild zagen lopen. En oh ja, die onbekende waar ik in mijn vorige bijdrage over sprak, was een koedoe. Lucas bleek bij ons de best ontwikkelde ogen te hebben. In een vage stofwolk in de verte meende hij een neushoorn te ontdekken. Jimmy dreef de jeep letterlijk door de bush en daar zagen we op 5 meter onze eerste neushoorn vergezeld van haar jong. Daar werden we toch echt stil van en ik kan jullie verzekeren dat dat, met 4 nogal vlot van de tongriem gesneden studenten, niet heel veel voorkomt. Een eervolle vermelding verdient ook nog Walt Disney. Zijn films blijken onze kennis van de Afrikaanse fauna in positieve zin te hebben beïnvloed. Pumba herkenden we dan ook allemaal toen we een gezinnetje van deze beesten ontmoetten. Ik kan en ga dus ook niet proberen compleet te zijn in de beschrijving van alle dieren die we tegenkomen, dat is ondoenlijk. Voor de big-five zal ik uiteraard een uitzondering maken. Als je overigens van vogels houdt, dan kan je ook je hart ophalen. De meest prachtig gekleurde exemplaren hebben we gezien.
Wat die big-five betreft maakte ik al melding van de neushoorn. Tijdens onze eerste trip zagen we ook een leeuw, maar die wilden we niet tellen. Dit vrouwtje leefde in tijdelijke afzondering in een klein afgezet gebied. Een van de grote problemen waar parkbeheerders mee moeten handelen is inteelt. Alhoewel het enorm grote gebieden zijn is de stand van sommige dieren zo beperkt dat het ongezond is om ze zich maar ongebreideld voort te laten planten. Vooral bij leeuwen is dat in dit park het geval.
Na terugkomst in de lodge en een ontbijt dat na 3 uur speuren heel goed smaakt even tot rust komen. De temperatuur loopt hier op tot zeker 25 graden, een enorm verschil met de vrieskou van de nacht.
Tegen het eind van de middag een tweede trip. Voor dat ik daarover vertel moet ik eventjes onze reisgenoten voorstellen. De van der Veentjes uit Utrecht (Geert, Saskia, Martijn en Anne) deelden met ons de jeep, de eettafel en de ranger. Je komt ook overal Nederlanders tegen! Voordat we vertrokken wees Geert ons op 2 nijlpaarden die aan de overkant van het meer op de kant lagen. 's Morgens hadden we al de idee dat we ze zagen, maar was een positieve indicatie niet helemaal absoluut. Hoewel we verrekijkers nodig hadden, strepen we ze toch af van het big-five lijstje. In deze trip gingen we in het bijzonder voor buffels en olifanten. De buffels troffen we in grote aantallen. Wat een enorme beesten zijn dat en ze kijken opvallend agressief. Toch tellen we ze niet mee voor de lijst. Deze kudde leefde namelijk ook in afzondering. In tegenstelling tot de leeuw van vanmorgen reden we wel met de jeep door dit afgezette gedeelte en kon je toch ervaren hoe imposant ze zijn. De reden van hun afzondering is een ander groot probleem voor de wildstand; tuberculose. De kudde was inmiddels weer TB vrij en zal in de komende tijd weer worden vrijgelaten.
In de schemering op zoek naar olifant. Het was weer Lucas die er een spotte, dit keer midden in het bos. Doordat er in korte tijd 3 jeeps opdoken reageerde de olifant stressvol en moesten we hem laten. Niet al te veel later kwamen we de hele groep toch tegen. In een moerasgebied troffen we 8 of 9 enorme olifanten. Het was muisstil in de jeep, ja ja zelfs de jeugd. Toen ze ook op de weg kwamen en richting onze jeep liepen werden sommigen zelfs heel heel stil of kwamen niet verder dan zachtjes de wens te uiten om achteruit weg te rijden. Jimmy bleef echter staan en we leven ook allemaal nog. Wat een prachtige ervaring.
De volgende ochtend nog een safari. De bezetting in de jeep was enigszins uitgedund. Niet iedereen had voldoende fiducie in een positieve uitkomst van de zoektocht naar de cheetah. Helaas hadden de thuisblijvers gelijk. Hoewel er 's morgens in het gebeid een cheetah was gesignaleerd hebben wij hem niet kunnen ontdekken. Misschien kwam het omdat onze beste spotter ook de voorkeur gaf aan zijn warme bed. Hoe snel je went aan het zien van wild bleek uit een ontmoeting met een andere jeep. Daar toonden de inzittenden zich enthousiast over een giraffe die ze niet gezien hadden, wat ze door ons het stempel "beginnelingen" opleverden.
Na het ontbijt de koffers ingepakt en op weg naar het meest noordelijke plekje van onze reis: Shiluvari lodge bij Elim, zo'n 100 km ten zuiden van de grens met Zimbabwe. Daarover meer in de volgende bijdrage.