Timamoon

Dag 6 en 7: Timamoon

Vanuit ons vorige adres konden we de Drakensbergen al in de verte zien liggen. Een uit het niets oprijzend groot gebergte. We besluiten niet de kortste weg te nemen naar het volgende adres, maar rond te rijden over de Panoramaroute, dwars door het gebergte. Dat levert ons een aantal mooie vergezichten op. De bergen zijn heel ruw, met diepe kloven. Op enkele plekken kijken we een paar 100 meter recht naar beneden, indrukwekkend zeker als je hoogtevrees hebt. De route is vrij toeristisch. Dat heeft als voordeel dat je niet eindeloos hoeft te zoeken naar de attractie, wat ons eerder hier en daar wel parten heeft gespeeld. Het betekent echter ook dat je veel Nederlanders tegenkomt. We concluderen dat de route vast in iedere reisgids staat maar eerlijk is eerlijk, het was het omrijden meer dan waard.

Door goed navigatiewerk achter in de auto vinden we zonder enig probleem onze volgende verblijfplaats tussen Sabie en Hazyview: Timamoon Lodge. Een onooglijk slecht, lang, heuvelachtig en smal pad leidt ons naar een soort Eftelingachtige poort. Onze hoop dat we er waren veranderde al snel in vrees toen bleek dat het pad nog lang niet ten einde was en ook nog smaller werd. Ik blijk het links rijden nogal serieus te nemen en de zijkant van de auto heeft daar helaas onder te lijden. Ook levert het me enige opbouwende kritiek op van de overige inzittenden. Uiteindelijk komen we er toch. Onze timing is slecht, want de stroom blijkt uitgevallen te zijn. Iets wat mijn toch al wat opgelopen temperatuur niet ten goede komt. De lodges zijn en liggen fantastisch, hebben een eigen zwembadje en een prachtig uitzicht. Toch is er iets mee. We kunnen het eerst nog niet duiden. De kinderen hebben het al gauw over een sexpaleis. De beelden van naakten in de lodges, het satijnen beddengoed (voor alles moet een eerste keer zijn) en het exemplaar van de Kama Sutra op de salontafel waren daarvoor hun argumenten. Dat het meer een resort is voor een huwelijksreis dan voor een familievakantie, dat is echt heel duidelijk.

Veel vervelender vind ik nog dat de sfeer niet helemaal klopt. Je krijgt de indruk dat alles is gemaakt en neergezet op een manier waar de eigenaren altijd al van gedroomd hebben. Gasten die hun eigen gang willen gaan, passen daar niet goed in en dat voel je. Een compliment verdient nog wel Matthew de kok. Wat hij in de keuken produceert, vaak zonder stroom ook nog, is van zeer goede kwaliteit en maakt bij mij veel goed. De liefde van de man....., u weet wel.

Timamoon zou voor 2 nachten ons onderkomen zijn en we overwegen serieus om dat in te korten. Er is eigenlijk niets anders anders te doen dan tussen de satijnen lakens te liggen of in je zwembadje te genieten van het uitzicht. Bovendien krijg je de indruk dat als je iets anders doet, dat dat niet gewaardeerd wordt en al gauw als overlast wordt beschouwd. We besluiten te blijven en ons vertier buiten het resort te gaan zoeken. Hugo heeft het pleit met zijn scriptiebegeleidster maar gedeeltelijk gewonnen en blijft thuis om verder te schrijven. Wij gaan naar een avonturenpark, waar de echte helden met duizelingwekkende snelheid van een enorme tokkelbaan naar beneden komen en waar we met zij allen quad rijden. Minder eenvoudig dan het lijkt en Nien moest zelfs een keer uit de bosjes gesleept worden. We laten onze lekke band nog repareren en nemen weer het afschuwelijke pad omhoog naar de lodges. Daar valt al snel de stroom weer uit en we kaarten en scrabbelen bij kaarslicht.

We zullen Timamoon niet snel vergeten. Zo dadelijk richting Swaziland, kijken wat dat weer oplevert.