via Swaziland naar de Indische Oceaan

Dag 8 en 9: via Swaziland naar Rocktail Beach

Geen enkel probleem voor niemand om vroeg het bed uit te komen en Timamoon te verlaten, dat zal duidelijk zijn. We gaan onderweg naar de Indische Oceaan, met een overnachting in Swaziland. Het eerste deel van de trip levert weinig bijzonders op. Het is hooguit de grensovergang Zuid Afrika naar Swaziland die voor opwinding zorgt. De procedure is ons erg onduidelijk en blijkt hopeloos bureaucratisch. Het levert wel veel stempels op in de paspoorten, maar dat is het dan ook. Het duurde ongeveer 3 kwartier om het land binnen te komen. Misschien iets om de anti-Europeanen een paar keer te laten ervaren, misschien dat ze dan het vrij verkeer van mensen en goederen wat meer waarderen.

Vlak voor onze tussenstop belanden we nog in de wolken. De gaten in de weg zijn dan door het zicht helemaal niet meer te ontwijken. Onze Hyundai heeft het nog zwaarder. We overnachten in Forester's Arms, ongeveer 25 km ten zuiden van de hoofdstad MBabane. Het is een eenvoudig maar schoon motel, met vriendelijke mensen. De volgende ochtend blijken ze zelfs onze auto gewassen te hebben. Dat was hard nodig, maar ongevraagd is wel een heel plezierige verrassing.

De weg naar de kust wordt een beetje een race tegen de klok. De grensovergang die we wilden nemen bleek niet in gebruik. Dat leverde ons meer dan 100 km omrijden op. Op zich geen probleem, ware het niet dat we om 3 uur op een afgesproken plek moesten zijn, vanwaar we met jeeps naar het kamp gebracht zouden worden. Met wat laagvliegen en een nu wel zeer coöperatieve houding van de douane, lukte het ons om de afspraak te halen.

Rocktail Beach Camp bestaat uit een aantal mooie tenthuisjes, gebouwd op palen. Deze tenten zijn overigens wel voorzien van alle gemakken die wij kennen, waaronder een prima douche en een heel groot stevig bed. De ontvangst is hartelijk. Het weer werkt nog niet mee en met onze jassen aan brengen we een eerste bezoek aan het strand. De golven zijn mede door de harde wind imposant. De volgende ochtend is het weer omgeslagen, strak blauwe lucht en aangename temperaturen. We besluiten eerst een bezoek te brengen aan een Zulu-dorp. Onze gids, een inwoner van dat dorp, vertelt honderd uit. De mensen hier staan zoveel dichter bij de natuur. Zo blijkt een palm -zo een waarvan je denkt; leuke palm- bruikbaar te zijn als basis voor bezems, tandenborstels en dakbedekking en levert ook nog sap op. Toch handig als je de armoe hier meemaakt. De mensen lijden er ogenschijnlijk niet onder. De mensen zijn vriendelijk en hebben geen schaamte om hun weinig bezittingen te tonen. De school is het hoogtepunt. De regering realiseert zich gelukkig dat onderwijs de enige echte hoop is voor de bevolking om een betere levensstandaard te realiseren. Zo zijn schoolgebouwen over het algemeen van steen en voorzien van een fatsoenlijk dak. De kinderen zijn enthousiast en vallen even stil als ze Lucas, onze blanke reus, zien. We maken normaliter al veel foto's, maar die lieve, mooie snuitjes brengen de productie naar een hoogtepunt.

Na terugkomst krijgen we een lunchbox mee en picknicken we op het strand. De baai is zo'n 500 meter lang en 50 meter breed en er is verder helemaal niemand. Net even anders dan Scheveningen bij 25 graden. We proberen op surfplankjes van de duinen te surfen. Hoewel dat best aardig lukt is de kick er redelijk snel van af. Waar je in de wintersport met een nette lift weer omhoog gebracht wordt, mag je hier de zandheuvel zelf oplopen. De planken blijken echter ook zeer goed bruikbaar in de golven. Een mooi en verfrissend eind van een drukke dag. Na de borrel en het diner verdwijnen we rond 9 uur naar onze tenten. De kinderen schrijven zich in voor een boottocht op zee de volgende morgen. Vanaf onze veranda's hebben we al walvissen kunnen zien en verder moeten er ook dolfijnen en schildpadden te zien zijn.

Hoe deze zeesafari afgelopen is horen jullie nog. Als ze dadelijk terug zijn dan gaan we alweer verder. De komende 2 dagen gaan we weer op safari en hopen we de big-five te completeren.